غفلت که همدم همه ی لحظه های ماست
کوتاه کرده دست مرا از نگارها

میل گناه در دل ما موج می زند
بیهوده نیست این همه دوری ز یارها

در این زمانه هیچ کسی فکر یار نیست!
یعنی گرفته آینه ها را غبارها

در راه وصل او قدمی برنداشتیم
جا مانده ایم گوشه ی تنگ حصارها

افعال خویش را همه توجیه می کنیم
با کثرت مشاغل و با این شعارها ...

این چه بساطی است که ما در می آوریم
بی حرمتی به او بُوَد این گونه کارها

دیدار یار لازمه اش پاکی است و بس
تقوا مداری است نشان عیارها

خواهیم اگر که او نظری هم به ما کند
باید شویم آینه ی مهزیارها

او را به حق پهلوی زهرا قسم دهیم
شاید نجاتمان دهد از گیر و دارها

علی اکبر لطیفیان